بررسی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و شناسایی مولکولی بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف TEM و SHV در ایزوله‌های اشریشیاکلی با مقاومت چندگانه جدا شده از ادرار بیماران بستری در بیمارستان‌های کرمان، 87-1386

زمینه و هدف: اشریشیا کلی از عوامل شایع عفونت های بیمارستانی از جمله عفونت های ادراری است. وجود مکانیسم مختلف ایجاد مقاومت به ویژه بتالاکتامازهای وسیع الطیف (ESBLS) درمان عفونت های حاصل از آن را با مشکل مواجه کرده است. شناسایی الگوی مقاومت و بتالاکتامازهای وسیع الطیف مانند TEM و SHV که شایع می باشند برای درمان مناسب عفونت های این باکتری ضروری است. هدف از این مطالعه تعیین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های اشریشیا کلی جدا شده از ادرار بیماران بستری و شناسایی بتالاکتامازهای وسیع الطیف TEM و SHV در آنها بود. روش بررسی:  این بررسی بر روی 115 ایزوله اشریشیاکلی جدا شده در سال های 87-1386 از بیماران مبتلا به عفونت ادراری بستری در سه بیمارستان شهر کرمان انجام شد. حداقل غلظت ممانعت کنندگی از رشد برای آنتی بیوتیک های مختلف با روش رقت در آگار تعیین شد. از روش دیسک ترکیبی برای تعیین ESBLS استفاده شد. ازDNA پلاسمیدی و کروموزومی جهت شناسایی ژن بتالاکتامازهای TEM و SHV با روش PCR استفاده شد. یافته ها: 86 ایزوله (7/74%)حداقل به سه آنتی‌بیوتیک از کلاس های مختلف مقاوم بودند که به عنوان ایزوله هایی با مقاومت چندگانه در نظر گرفته شدند. کمترین میزان مقاومت به سفتیزوکسیم در 7 (7/14%) ایزوله و بیشترین مقاومت به آموکسی‌سیلین و تری متوپریم/ سولفامتوکسازول به ترتیب در 108 (94%) و 110 (95%) ایزوله بود. جمعاً 76 ایزوله (66%) تولید کننده ESBLS بودند. در آزمایش PCR بر روی DNA پلاسمیدی و کروموزومی در مجموع 48 ایزوله (7/41%) دارای ژن TEM و 39 ایزوله (9/33%) دارای ژن SHV و 20 ایزوله (3/17%) دارای هر دو ژن بودند.نتیجه گیری: مقاومت چندگانه در ایزوله های اشریشیاکلی در عفونت های ادراری زیاد است. به علت مقاومت بالا، تری متوپریم/ سولفامتوکسازول و آموکسی سیلین جهت درمان عفونت‌های ادراری ناشی از این باکتری توصیه نمی‌شوند. در مجموع فراوانی ژن TEM بیشتر از SHV است.